Unha pequena alegria persoal

Pagou a pena. Lembro ainda, coma se fose onte, todas aquelas longas xornadas de traballo, marcando, clasificando e identificando os milleiros de topónimos medievais que alentavan, coma pequenas xóias sen pulir, nas páxinas daquel tombo. Do Tombo de Toxos Outos, ese que tantas vezes anda na miña boca para desgraza dos meus pacientes amigos e coñecidos, verdadeiros mártires das miñas particulares afeizóns. Era fermoso, certamente fermoso, seguir o rasto daquelas formas fragmentadas, difusas ainda, inestáveis e seguramente por iso tan profundamente evocadoras para un friki coma min. E quen non se apaixonaria? Seguir o rasto dos nomes vellos por terras de Nemancos, de Bergantiños, de Soneira, de Carnota, de Santiago, de Barbanza, de Nóia... A Galiza occidental e extrema, en definitiva, nun tempo no que todo parecia estar a espreguizar-se ainda, no que todo era embrionário e iniciático dalgunha maneira. Todo aquilo, en definitiva, acabou constituindo un traballo de doutoramento, o Inventario Toponímico do Tombo de Toxos Outos, que gostou bastante e que alguns compañeiros tomaron como modelo para tentar acometer proxectos semellantes para outras coleizóns documentais das suas respectivas zonas de orixe. Iso, por si só, xa avondaria como recompensa e motivo de orgullo. Mais, pasado un tempo, e fazendo caso dos consellos da xente que me quer ben, decidin enviar aquel voluminoso proxecto ao Prémio de História Medieval de Galiza que anualmente convoca a Editorial Toxosoutos (conste que a homonímia entre o nome do meu texto e o da editorial foi algo puramente casual). O caso foi que tiven a imensa fortuna de ser agrazado co accésit e, en consecuéncia, coa publicazón da obra, que nestes dias comeza a asexar a cabeciña nos mostradores das livrarias. Con dous reis de León na capa, nen máis nen menos. Asi que xa sabeis, se tedes curiosidade por saber cómo se chamava un lugar nos remotos dias do Medievo, nestas páxinas toparedes muitas respostas, pois nelas recollen-se topónimos de toda a costa occidental galega, mais tamén do sul de Ponte Vedra, de Ourense, algun de Lugo e mesmo vários leoneses e portugueses. Há ainda muitas grallas, muitas identificazóns discutíveis e, por suposto, muitos topónimos que daquela non fun quen de localizar. Mais todo iso fica, se os deuses quixeren, para unha segunda edizón.
Agardo que saibades desculpar o pequeno exercício de persoalismo que fixen neste post, mais nada há do que goste máis que de compartir con vós estas pequenas alegrias. E para celebrarmo-lo como Deus manda, que mellor que algunhas das músicas que me acompañaron durante aqueles dias de traballo. Michael McGoldrick, Donal Lunny, Fred Morrison e Jerry Douglas, nen máis nen menos. Que gosteis e boa fin de semana!