Encetando a semana a golpe de violin

Comeza a semana e vemo-nos na obriga de reiniciar todo o noso sistema operativo, amolecido por dous dias de sofá, zapping e xornais con suplemento. E como sempre custa retomar-lle o pulso à semana, ese monstro devorador de folgos e horas, nunca está de máis ter à man un par de canzóns que fagan de revitalizador instantáneo, case milagreiro. Unha desas melodias vitamínicas. Unha desas músicas que, como por arte de máxia, despertan-nos, acenden-nos o sangue coma unha primavera e mesmo nos inxectan gañas de fazer cousas, de movermo-nos, de avanzar. Que falta fai nestes dias de asténia e sopor!
Unha das miñas preferidas para derrotar a preguiza da segunda feira é este Lay Me Down, breve mais intensa, fruto do delírio dese xénio chamado Ashley McIsaac. Seguro que muitos fans da música celta xa coñecen amostras da estraña inspirazón deste violinista da Nova Escócia canadiana, descendente dunha prodixiosa caste de fiddlers asentados en Cape Breton desde que as primeiras remesas de imigrantes escoceses pisaron aquelas terras, alá polo século XVIII. Xa choveu, mádia leva, mais os modos e maneiras de tanxer e fazer xemir o fiddle son en muitos sentidos idénticos aos que se estilavan naquela remota centúria. Asi o viron músicos do nível de Alasdair Fraser, fundador de Skyedance, considerado por muitos o mellor violinista escocés vivo, e que na sua mocidade acudiu a Cape Breton para resgatar os estilos arcaicos que ali ficaran marabillosamente fosilizados. Ashley McIsaac bebe pois desa tradizón, fai-na sua, mais (ao estilo da nosa Mercedes Peón ou do malogrado Martyn Bennett) revive-a desde ollos e obsesóns contemporáneas, pop se o quixerdes, mais que nunca deixan de ter unha firme ancoraxe étnica, un verosímil sabor a madeira que estala, un gorentoso recendo a fento e cervexa.
Boa semana e que gostedes!